W tekście głównym zachowujemy wersję Wf (→Wn,Wa), mimo że porównanie z analogicznymi t. 75 i 237 sugeruje błąd tercjowy na 3. ósemce taktu – w wersji drukowanej zdwojona nuta prowadząca tworzy przy rozwiązaniu ukryte oktawy równoległe fis-fis1 ⇒ g-g1. Błąd tercjowy należy do najczęstszych błędów wysokościowych – por. np. t. 290 i 308 tej części Koncertu lub t. 73 i 108 części drugiej).
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne
zagadnienia: Błąd tercjowy
notacja: Wysokość