Rozbieżność między partią fortepianu solowego a głosami orkiestrowymi może wskazywać na brak koordynacji poprawek – powziąwszy decyzję o zmianie, Chopin mógł wpisać ją tylko w jednym miejscu (w partii solowej lub orkiestry) pozostawiając drugą bez poprawki. Tego typu sytuacje pojawiają się w lepiej udokumentowanym źródłowo Koncercie f, por. cz. III, t. 243-244 czy 492. Ślady widoczne w Wf dowodzą, że akord ten w rzeczy samej był zmieniany w druku, nie wydaje się jednak, by korekta dotyczyła omawianych skrajnych nut akordu – korygowany akord brzmiał prawdopodobnie e-g-b-cis1-e1. Już sam fakt tak drobiazgowej korekty dowodzi wszakże poprawności wersji Wf – ewentualne bemole obniżające e(1) na es(1) na pewno nie zostały przeoczone. Jeśli więc wcześniej, na etapie rękopisów Chopin wprowadził tu jakąś zmianę, to albo zmienił e na es (w partii wiolonczel), ale korygując partię solową w Wf zrezygnował z tej zmiany, albo zmienił pierwotne es na e i korektą Wf wersję tę potwierdził.
Jakie znaczenie przypisać w tym scenariuszu poprawce w WfS? Byłby to powrót do wersji uprzednio zarzuconej, trudno jednak mówić o definitywnej zmianie, skoro w pozostałych czterech egzemplarzach lekcyjnych, w tym dwóch, noszących wyraźne ślady pracy z Chopinem (WfD i WfH), kompozytor jej nie zaznaczył. W tekście głównym pozostajemy zatem przy wersji źródła podstawowego, czyli korygowanego przez Chopina Wf.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych, Wahania Chopina, Dopiski WfS, Autentyczne korekty Wf
notacja: Wysokość
