Wn3
Tekst główny
Atut - Autograf pierwszego Tutti
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
WfFo - Egzemplarz Forest
WfH - Egzemplarz Hartmann
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Poprawiony nakład Wn1
Wn2a - Zmieniony nakład Wn2
Wn3 - Drugie wydanie niemieckie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
Wa3 - Zmieniony nakład Wa2
porównaj
  t. 438

Szesnastki w Wf (→Wa,Wn1Wn2)

!!!   miniat: 2. i 3. miara, tylko górna 5-linia.             Tu dwie beleczki szesnastkowe, dla a1 i a2

Ósemki w Wn3

TGTU = puste

Porównanie z wszystkimi analogicznymi pasażami (t. 410, 414 i 434) sugeruje, że notacja większości źródeł jest tu pomyłkowa – sztycharz Wf mógł np. zasugerować się parami nut w t. 440 i dalszych. Z drugiej strony, ze względu na następujący zaraz po a1(2) podkład 1. palca zapis źródłowy jest z pianistycznego punktu widzenia bardziej uzasadniony w tym takcie niż w pozostałych. Mimo to, wydaje się mało prawdopodobne, by Chopinowi zależało na uogólnieniu tej pisowni na poprzednie takty. W tej sytuacji, ponieważ różnicowanie notacji mogłoby niepotrzebnie sugerować odmienne wykonanie, w tekście głównym proponujemy zapis zgodny z analogicznymi miejscami. Ujednolicenie to wprowadzono już w Wn3.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wn

notacja: Rytm

Przejdź do tekstu nutowego

Oryginał w: Biblioteka Narodowa, Warszawa