Wersję Wn2 (→Wn3) wprowadzono przypuszczalnie dla uniknięcia dysonansu z basową oktawą C-c. W przekonaniu o słuszności tej zmiany adiustatora Wn2 utwierdziło zapewne porównanie ze zbliżonymi t. 418, 410, 422 i analog., w których występują kwarty, tworzące z l.r. konsonansowe trójdźwięki. O tym, że w tekście Wf (→Wn1,Wa) nie ma błędu świadczy połączenie z partią orkiestry, w której z e1-h1 fortepianu koresponduje h1 w towarzyszącym głosie pierwszych skrzypiec.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
zagadnienia: Adiustacje Wn
notacja: Wysokość
