Wf1
Tekst główny
Atut - Autograf pierwszego Tutti
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
WfFo - Egzemplarz Forest
WfH - Egzemplarz Hartmann
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Poprawiony nakład Wn1
Wn2a - Zmieniony nakład Wn2
Wn3 - Drugie wydanie niemieckie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
Wa3 - Zmieniony nakład Wa2
porównaj
  t. 394

Bez znaku w Wf (→Wn)

!!!   miniat: 3 ostatnie ósemki 394, tylko górna 5-linia.           Tu pusta klisza 

 w Wa

pod ósemkami, jak 386, 390 (na wysokości znaku na początku t. 394)

Widełki  w Wa to najprawdopodobniej dodatek adiustacji na podstawie porównania z analogicznymi motywami w t. 386, 390 i 396. Można się wszakże zastanawiać, czy znak w t. 393-394 nie został w Wf (→Wa) umieszczony pomyłkowo zamiast t. 394. Przeciwko tej hipotezie przemawia jednak odmienne niż w poprzednich czterotaktach ukształtowanie frazy w t. 393-396, która jest wyraźniej skoncentrowana na centralnej nucie e2, powtórzonej na początku trzech kolejnych taktów. Oznaczenia w wersji Wf podkreślają każdą z nich: w t. 394 punkt docelowy , w t. 395 akcent długi, w t. 396 początek łuku.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa

notacja: Artykulacja, akcenty, widełki

Przejdź do tekstu nutowego

Oryginał w: Bibliothèque Nationale de France, Paryż