Wa1
Tekst główny
Atut - Autograf pierwszego Tutti
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
WfFo - Egzemplarz Forest
WfH - Egzemplarz Hartmann
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Poprawiony nakład Wn1
Wn2a - Zmieniony nakład Wn2
Wn3 - Drugie wydanie niemieckie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
Wa3 - Zmieniony nakład Wa2
porównaj
  t. 393

Ósemka e2 w Wf (→Wa1)

!!!   miniat: 3 ostatnie nuty, tylko górna 5-linia, bez wideł.            TGTU

Szesnastka e2 w Wn i Wa2 (→Wa3)

kropka przedłużająca przy pauzie ósemkowej i przesunięte e2 z beleczką szesnastkową

Rytm Wn wprowadzono jako poprawkę w druku (świadczą o tym: rozplanowanie i podpisanie akordów l.r. oraz użycie pauzy z kropką, a nie dwóch pauz), zapewne w wyniku porównania z początkami analogicznych fraz partii fortepianu. Jednak w partii orkiestry (t. 25 i 29) motyw ten ma rytm taki jak Wf (→Wa1), nie ma więc powodu, by podejrzewać pomyłkę. Przywołanie tego wariantu rytmicznego także w partii solowej jest ponadto uzasadnione dalszym, odmiennym rozwojem frazy, np. użyciem samych ósemek w pokrewnym motywie w 2. połowie t. 395. W Wa2 (→Wa3) wersję z szesnastką wprowadzono niemal na pewno na podstawie porównania z Wn.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa, Adiustacje Wn

notacja: Rytm

Przejdź do tekstu nutowego

Oryginał w: New York Public Library at Lincoln Center, Nowy Jork