op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
(op. 4), Sonata c-moll
op. 11, Koncert e-moll, cz. I
Łuk Wf (→Wa,Wn1→Wn2) jest wyraźnie niedokładny – rozpoczyna się w miejscu, w którym w wydaniach tych kończy sie przenośnik oktawowy. Łuk w autografie najprawdopodobniej obejmował całą nieregularną grupę szesnastek – Chopin pisał tego typu łuki do pewnego stopnia rutynowo (por. np. Koncert f op. 21, cz. II, t. 26, 28, 30, 31). Dlatego w tekście głównym proponujemy taki właśnie łuk, wprowadzony także w Wn3.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne
zagadnienia: Adiustacje Wn
notacja: Łuki
