op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
op. 11, Koncert e-moll, cz. I
Atut kończy się w t. 138 znakiem wskazującym miejsce włączenia go w główny podkład do Wf (zaginiony), którym był zapewne autograf całości Koncertu w wersji na jeden fortepian ([A]), samodzielny lub wpisany w rękopiśmienną partyturę. Od t. 139 wśród źródeł do tej cżęści Koncertu nie ma rękopisów.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Informacje źródłowe i stylistyczne
zagadnienia: Źródła niekompletne
notacja: Skróty pisowni i inne