Strona: 
Źródło tekstu: 
s. 5, t. 49-61
s. 1, t. 1-13
s. 2, t. 14-25
s. 3, t. 26-37
s. 4, t. 38-48
s. 5, t. 49-61
s. 6, t. 62-77
Tekst główny
Tekst główny
A - Autograf
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Późniejszy nakład Wn1
WnT - Egzemplarz z Torunia
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
WfFr - Egzemplarz Franchomme'a
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa3 - Późniejszy nakład Wa1
Wybierz uwagi: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Różnice
Bez różnic
A - Autograf
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Późniejszy nakład Wn1
WnT - Egzemplarz z Torunia
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
WfFr - Egzemplarz Franchomme'a
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa3 - Późniejszy nakład Wa1
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Prezentacja
Filtrowanie 
Kopiuj link PDF Tekst główny


  t. 53

Bardziej prawdopodobne odczytanie akcentów A

Akcenty Wn

Akcenty Wf (→Wa)

Nie jest jasne, czy widoczny w A akcent nad b1 jest akcentem krótkim czy długim. Redakcja skłania się ku tej drugiej możliwości, wbrew odczytaniu znaku przez Wn (→WfWa).

Drugi akcent w tym takcie, pod b2, jest już wyraźnie długi w A i w pewnym sensie także w Wn, w którym ma postać krótkiego diminuendo. W Wf (→Wa) nie zwrócono uwagi na różnicę długości znaków Wn i oba akcenty w tym takcie przekazano w formie zwykłych akcentów krótkich.

Porównaj to miejsce w źródłach»

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie

notacja: Artykulacja, akcenty, widełki