Wykraczający wyraźnie poza grupę opatrzonych kropkami 3 szesnastek łuk A można by od strony graficznej odczytać na kilka sposobów:
-
, -
, -
, -
, -
, -
.
Porównanie z autentycznym łukowaniem podobnych motywów – t. 11-12, 15-16, 39-40 i 55-56 – pozwala, zdaniem redakcji, oszacować prawdopodobieństwo zgodności z intencją Chopina każdej z powyższych możliwości (nie jest to, rzecz jasna, procedura dająca pełną gwarancję prawidłowej interpretacji zapisów źródłowych):
- za najmniej prawdopodobne trzeba uznać wersje 3 i 6, gdyż we wszystkich porównywanych miejscach w nowym takcie zaczyna się nowy łuk;
- wersje 1-3 są znacznie mniej prawdopodobne od wersji 4-6, gdyż w trzech z czterech miejsc początek wznoszącego się postępu dolnego głosu zaznaczony został przez Chopina nowym łukiem (t. 11-12, 15-16 i 39-40);
- wersja 4 wydaje się bardziej prawdopodobna od wersji 5, gdyż nie wymaga dodawania nowych elementów zapisu (dokończenie łuku w t. 36), a ponadto łuk wersji 4, obejmując wszystkie nuty z kropkami, zręcznie łączy funkcję motywiczną z artykulacyjną, co odpowiada pisowni t. 15-16, 39-40 i 55-56, a także oznaczeniom trioli szesnastkowej wcześniej w tym takcie.
W ten sposób za najprawdopodobniejsze odczytanie łuku A uważamy łuk wersji 4.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Niedokładne łuki A
notacja: Łuki
