|
Dolny łuk A, interpretacja kontekstowa |
|
|
|
|
|
|
Zapis łuku dolnego głosu jest w A niedokładny. Zdaniem redakcji właściwa jest jego interpretacja zastosowana w Wn. Łuk Wf, dochodzący jeszcze dalej, do ćwierćnuty es2, może być wynikiem Chopinowskiej korekty, choć redakcji nie udało się znaleźć żadnych graficznych śladów jego przedłużania. Mimo to tę najnaturalniejszą muzycznie wersję podajemy w tekście głównym.
Zgodność Wa, opartego wszak na Wf, z wersją Wn trzeba uznać za zbieg okoliczności – jest to zapewne wynik niedokładnego odczytania Wf.
Znak w WfJ można odczytać jako łuk dla dolnego głosu, w praktyce jego sens oddałoby w tym przypadku przedłużenie drukowanego łuku do ósemki as1 na końcu taktu. Jest jednak całkiem prawdopodobne, że znak ten rozdziela oba prowadzone pr.r. głosy; wskazywałby wówczas np. na konieczność plastycznego ukazania polifonii poprzez wyraziste i niezależne frazowanie każdego głosu. Dlatego nie uwzględniamy znaku w tekście głównym.
kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany
zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych, Niedokładności Wn, Niedokładności Wf, Niedokładne łuki A, Niedokładności Wa, Autentyczne korekty Wf, Dopiski WfJ
notacja: Łuki
Powrót do adnotacji