t. 64

 

 es2 w Wn (→WfWa), uzupełniamy  es

Braku bemoli przywracających es2 es nie można uznać za oczywistą pomyłkę – gdyby Chopin chciał tu użyć nut e w akordzie, zapis A byłby najprostszym sposobem zanotowania takiej wersji. Przeciwko tej możliwości przemawia jednak porównanie z zapisem analogicznego pod względem harmonicznym t. 68:

  • z jednej strony użycie nut es nie ulega tam wątpliwości ze względu na  postawiony w A przed ostatnią szesnastką l.r.;
  • z drugiej strony brak  przed es2 pokazuje, jak łatwo Chopin zapominał o odwołaniu podwyższenia tej nuty, najwidoczniej uważając es w tym miejscu za oczywiste.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji, Adiustacje Wn, Autentyczne korekty Wn

notacja: Wysokość

Powrót do adnotacji