op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
op. 16, Rondo Es-dur
Łuk nad ostatnią triolą jest w Wn przesunięty w prawo, tak że można mieć wątpliwości, czy ma być kontynuowany, jak jest w Wf (→Wa), czy nie. Biorąc pod uwagę dopasowany do troli kształt łuku, przyjmujemy, że kończy się on na ostatniej nucie taktu, co prawdopodobnie jest skutkiem adiustacji.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Informacje źródłowe i stylistyczne
zagadnienia: Niedokładności Wn, Adiustacje Wn
notacja: Łuki
