op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
op. 16, Rondo Es-dur
W akordzie w połowie taktu Wn1 ma zamiast półnuty as ćwierćnutę b, a półnuta f przydzielona jest do l.r. Adiustator Wn2 poprawił tylko wysokość tej nuty, pozostawiając błędną wartość rytmiczną i podział na głosy. Nie jest jasne, jak doszło do powstania tych błędów, ale prawidłowość wersji Wf (→Wa) nie budzi wątpliwości.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
zagadnienia: Błędy Wn, Adiustacje Wn
notacja: Wysokość
