T. 223-224 są w dalszej części tego finału Poloneza powtórzone jeszcze trzykrotnie – jako t. 227-228, 243-244 i 247-248 – bez żadnych zmian w tekście wysokościowo-rytmicznym. Wydaje się mało prawdopodobne, by te wirtuozowskie, błyskotliwe pasaże miały być wykonywane czasem z dodającymi blasku akcentami, a czasem bez. Nieznaczne różnice oznaczeń wykonawczych, polegające wyłącznie na ich obecności lub braku, są zatem najprawdopodobniej przypadkowe. Akcent na h3 pojawia się w dwóch z czterech wymienionych miejsc, a akcent na d1 – w trzech, co naszym zdaniem w obu przypadkach usprawiedliwia dodanie akcentu.
Tak samo w t. 243.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne
notacja: Artykulacja, akcenty, widełki
