w 
Umiejscowienie odwróconego akcentu długiego wydaje się w Wf niedokładne, jeśli wziąć pod uwagę podobne znaki w analogicznych t. 49-52. Z tego względu w tekście głównym rozpoczynamy ten znak jeszcze w poprzednim takcie, by podkreślić jego związek z motywem wznoszącej się sekundy, któremu odwrócone akcenty z reguły towarzyszą (por. Koncert e op. 11, cz. II, t. 29). Wersja Wa to dowolna próba interpretacji tego znaku jako crescenda odnoszącego się przypuszczalnie do l.r.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne
zagadnienia: Adiustacje Wa
notacja: Artykulacja, akcenty, widełki
