W Wf (→Wa) t. 88-133 (ekspozycja) oraz odpowiadające im t. 200-245 (repryza) różnią się liczbą oznaczeń wykonawczych. Zjawisko to miało zapewne źródło już w notacji autografu – ze względu na wprowadzone w repryzie urozmaicenia (niezbyt zresztą liczne) Chopin przypuszczalnie wypisał ją in extenso. Zapisywanie kolejny raz bliźniaczo podobnej muzyki musiało być nużące, stąd wyraźna redukcja liczby wskazówek wykonawczych. Tego rodzaju zabieg notacyjny stosował Chopin wielokrotnie także w innych utworach – por. np. akcenty wpisane tylko w dwóch pierwszych taktach Etiudy C op. 10 nr 1 czy akcenty i łuki tylko w pierwszym takcie Preludium h op. 28 nr 6. Takie podejście do notacji oparte było zapewne na przekonaniu, iż wykonawca już za pierwszym razem właściwie odczyta charakter muzyki i zapamięta zgodny z nim sposób wykonania. Pozwalało też przekazać wszystkie istotne wskazówki z zachowaniem przejrzystej pisowni. W Bolerze stopniowe zmniejszanie dokładności oznaczeń widoczne jest zresztą już wcześniej, np. przy powrotach głównego tematu w ramach ekspozycji – por. uwagę w t. 122.
Analiza notacji repryzy prowadzi wszakże do wniosku, że choć Chopin przypomniał w niej najważniejsze, charakterystyczne oznaczenia, to nie uwzględnił wszystkich, które są organicznie związane z obrazem dźwiękowym muzyki (np. 
l.r. w t. 204 i analog.) lub jej biegiem (a tempo w t. 230). Dlatego w tekście głównym proponujemy uzupełnienia tego rodzaju wskazówek (w nawiasach kwadratowych). Uwzględniamy również należące do tej kategorii oznaczenia dodane w Wn (w nawiasach okrągłych), gdyż mimo że uzpełnienia te wydają się być raczej dziełem adiustacji, Chopin mógł je zaakceptować przeglądając Wn.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne
notacja: Określenia słowne
