op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
op. 21, Koncert f-moll, cz. III
W ostatniej ćwierćnucie l.r. A ma dodatkową nutę Es. Jest to niemal na pewno błąd osoby pogrubiającej pewne fragmenty Tutti (patrz charakterystyka A). Co ciekawe, nuty tej nie ma w wydaniach, mimo że w Wn1 nie widać śladów jej usuwania. Być może więc w czasie, gdy A służył jako podkład do Wn1, pogrubień i błędu nie było (nie jest to rozstrzygający argument, gdyż sztycharz mógł po prostu pomylić takty, drukując oktawę z t. 53).
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Obce dodatki w rękopisach, Błędy A, Autentyczne korekty Wn
notacja: Wysokość
