mUltimate Chopin

Wn2

Tekst główny

½A - Półautograf

A - Autograf partii fortepianu

Rork - Rękopis partii orkiestry

Wn - Wydanie niemieckie

Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie

Wn1a - Zmieniony nakład Wn1

Wn2 - Drugie wydanie niemieckie

Wf - Wydanie francuskie

Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie

Wf2 - Poprawiony nakład Wf1

WfD - Egzemplarz Dubois

WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej

WfS - Egzemplarz Stirling

Wa - Wydanie angielskie

Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie

Wa2 - Zrewidowany nakład Wa1

Wa3 - Poprawiony nakład Wa2

porównaj skan transkrypcja redakcja

t. 65

		Akcent długi w A !!! miniat: obie triole, tylko górna 5-linia, bez palcowania i łuku. TGTU
		w Wn1 EZnieU
		w Wf EZnieU1
		w Wa i Wn2 EZnieU2

Znak w A jest typowym akcentem długim. W Wn1 przesunięto go na koniec trioli, tak iż nie wiadomo, której nuty ma dotyczyć (sztycharz uważał go zapewne za widełki ). W pozostałych wydaniach położenie i rozmiar znaku podlegały dalszym dowolnym zmianom, choć zapisy Wa i Wn2 niewiele w zasadzie odbiegają od notacji A.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie, Niedokładności Wn, Niedokładności Wf, Adiustacje Wn, Niedokładności Wa

notacja: Artykulacja, akcenty, widełki

Przejdź do tekstu nutowego

Oryginał w: Biblioteka Narodowego Instytutu Fryderyka Chopina, Warszawa

op. 21, Koncert f-moll, cz. III