Wf1
Tekst główny
½A - Półautograf
A - Autograf partii fortepianu
Rork - Rękopis partii orkiestry
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn1a - Zmieniony nakład Wn1
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Zrewidowany nakład Wa1
Wa3 - Poprawiony nakład Wa2
porównaj
  t. 5-6

Przetrzymana ćwierćnuta f1 w A i Wn2

!!!   miniat: t. 5 i akord w t. 6, tylko dolna 5-linia, bez wideł              TGTU (nuta i łuk przetrzymujący f1)

Przetrzymana półnuta f1 w Wn1 (→Wf)

EZnieU

Bez ćwierćnuty f1 w akordzie w Wa

EZnieU2

Aby spróbować rozwikłać zagadkę powstania wersji Wn1 (→Wf), trzeba wziąć pod uwagę oba występujące w źródłach łuki, zarówno przetrzymujący f1, jak i motywiczno-artykulacyjny. Porównanie tej wersji z zupełnie czytelną i nie tak znowu skomplikowaną notacją A nasuwa podejrzenie korekty Chopina. Celem ewentualnej korekty nie mogła jednak być wersja Wn1 w zachowanej postaci, gdyż obie wprowadzone zmiany dały niejasne i wątpliwe zapisy – łuk przetrzymujący f1 oznacza de facto to samo wykonanie, które w sposób bardziej zrozumiały zapisane jest w A (brak uderzenia f1 w t. 6), a łuk motywiczny wydrukowany jest niedokładnie, tak iż nie jest pewne, które nuty łączy (c1-des1c1-b czy nawet a-b). Zdaniem redakcji, jeśli Chopin rzeczywiście korygował Wn1, to celem korekty mogła być wersja zgodna z tekstem Wa (nie licząc podwojenia łuku motywicznego). Byłby to przykład "połowicznej korekty", w której dodano nowe elementy (kropkę przedłużającą półnutę w t. 5 i dłuższy łuk przetrzymujący), a nie zrealizowano usunięcia f1 z akordu na 3. ćwierćnucie taktu.

Możliwe jednak, że wersja Wn1 nie powstała w wyniku korekty, lecz błędnego umiejscowienia obu łuków – łuk motywiczny przeniesiono na górę, na stronę główek nutowych, a łuk przetrzymujący opuszczono niżej, by nie kolidował z tamtym. Pomyłką może być też dodanie kropki przedłużającej półnutę na początku t. 5, np. przez "uogólnienie" kropek przy półnutach. W rezultacie łuk motywiczny stał się przetrzymującym i na odwrót.

W kolejnych wydaniach niejasnej wersji Wn1 starano się nadać jakiś sens. W Wf poprawiono dolny łuk, tak by był nachylony zgodnie z kierunkiem ruchu głosów, których dotyczy. W Wa wprowadzono dalej idące zmiany – z ostatniego akordu w t. 5 usunięto ćwierćnutę f1, wzorując się przypuszczalnie na odpowiednim takcie repryzy (t. 329), a do łuku motywicznego dodano drugi.

W tekście głównym podajemy niebudzący wątpliwości, poprawny tekst A.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa, Umiejscowienie oznaczeń, Błędy Wn, Adiustacje Wn, Autentyczne korekty Wn, Połowiczne korekty

notacja: Rytm

Przejdź do tekstu nutowego

Oryginał w: Bibliothèque Nationale de France, Paryż