W wydaniach ostatnia nuta zapisana jest jako sześćdziesięcioczwórka. Grupa wypełniająca 4. miarę taktu zawiera tym samym ułamkową liczbę trzydziestodwójek – 8½ w Wn1 oraz 9½ w Wf (→Wa), co musi być uznane za błąd. Prawdopodobnie sztycharz Wn1 skrócił ostatnią nutę niejako "automatycznie" – por. t. 41. Błąd zadiustowano jedynie w Wn2, redukując wartość pauzy, co nie odpowiada oryginalnemu zamysłowi Chopina wyrażonemu w A. Być może jednak dodatkową beleczkę dodano w Wn1 (→Wf→Wa) z inspiracji Chopina, a pozostawienie pauzy bez zmian było tylko niedopatrzeniem. Wersja Wn2 byłaby wówczas racjonalną poprawką niedokładnie zrealizowanej korekty Wn1. Na tę możliwość wskazywałoby pominięcie cyfry '9' określającej liczbę trzydziestodwójek w tej grupie.
Powyższa analiza rytmu zakończenia biegnika zachowuje ważność bez względu na to, którą wersję wcześniejszej jego części rozpatrujemy – patrz poprzednia uwaga w tym takcie.
Porównaj to miejsce w źródłach»
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany
zagadnienia: Błędy Wf, Błędy Wa, Błędy wynikające z poprawek, Błędy Wn, Adiustacje Wn, Błędy rytmiczne
notacja: Rytm