Wn1
Tekst główny
½A - Półautograf
A - Autograf partii fortepianu
Rork - Rękopis partii orkiestry
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn1a - Zmieniony nakład Wn1
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Zrewidowany nakład Wa1
Wa3 - Poprawiony nakład Wa2
porównaj
  t. 13

 w A, bardziej prawdopodobne odczytanie

!!!   miniat: ten pasaż (od f1 do końca taktu), tylko górna 5-linia,                   EZTU

 w A, mniej prawdopodobne odczytanie

EZnieU

Bez znaku w Wn (→WfWa)

Widząc skreślenia w A, można zrozumieć sztycharza Wn (→WfWa), który pominął wpisany tam znak . Skreślenia te jednak dotyczą wyraźnie tylko partii l.r., a nie widełek, toteż w tekście głównym znak ten uwzględniamy. Wątpliwości budzi jeszcze zasięg znaku, gdyż górne ramię jest wyraźnie krótsze od dolnego. Jest to w autografach Chopina sytuacja nierzadka, na ogół jednak kontekst lub podobne miejsca pozwalają domyślić się intencji kompozytora. W tym przypadku ma sens doprowadzenie crescenda zarówno do najwyższej nuty pasażu, jak i do półnuty w następnym takcie – potwierdza to notacja analogicznych t. 32 i 81, w których widełki sięgają do najwyższej nuty w jednym, a do końca taktu w drugim.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn, Niedokładności A

notacja: Artykulacja, akcenty, widełki

Przejdź do tekstu nutowego

.