Wn1
Tekst główny
½A - Półautograf
A - Autograf partii fortepianu
Rork - Rękopis partii orkiestry
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn1a - Zmieniony nakład Wn1
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Zrewidowany nakład Wa1
Wa3 - Poprawiony nakład Wa2
porównaj
  t. 72

3 akcenty w A

!!!   miniat: nic.              EZnieU

Bez znaków w Wn1 (→WfWa)

1 akcent w Wn2

ten pod półnutą des2

2 akcenty i  proponowane przez redakcję

EZTU

Interpretacja trzech akcentów wpisanych w A na początku taktu nastręcza trudności. Pierwszy z nich, nieco większy i wyraźniej napisany, wypada pod tercją g2-b2 wyciągu partii orkiestry, drugi zaś pod trylowaną półnutą des2. Mimo że oba znaki napisane są jeden po drugim, dotyczą w praktyce tego samego uderzenia, co jednak można uznać za logiczne – jest to bowiem konsekwencja układu graficznego, w którym partia orkiestry wpisana jest przed partią solową. Nie widać natomiast, czego miałby dotyczyć trzeci znak, przypadający w trakcie trylu. Źródłem niejasności jest być może niedokładna lub niedokończona poprawka – drugi i trzeci znak zapisane są w miejscu, w którym coś zostało uprzednio wyskrobane.

Wszystkie znaki pominięto w wydaniach, oprócz Wn2, w którym odtworzono jeden z nich, odpowiadający dwóm pierwszym w zapisie A.

W tekście głównym interpretujemy trzeci znak jako diminuendo, które niewątpliwie jest tu wymagane pomiędzy akcentem na początku taktu (kończącym dwutaktowe crescendo) a  po ostatnim trylu. 

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn, Adiustacje Wn

notacja: Artykulacja, akcenty, widełki

Przejdź do tekstu nutowego

Oryginał w: Zbiory prywatne (kolekcja J. Ekiera), Warszawa