op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
op. 21, Koncert f-moll, cz. II
Układ graficzny akordów wyciągu partii orkiestry w A (→Wn) odpowiada podziałowi na grupy instrumentów, a nie realiom pianistycznym – cztery głosy na górnej pięciolinii zgrupowane są po dwa, ze wskazaniem wykonujących je fletów i klarnetów, zaś głos basowy, imitujący partię kontrabasów (oktawę wyżej) zapisany jest jako trzeci głos na dolnej pięciolinii. W korekcie Wf (→Wa) zostało to zmienione – zapewne przez Chopina – na układ wskazujący pianiście podział na ręce, co przyjmujemy w tekście głównym.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
zagadnienia: Adiustacje Wn, Autentyczne korekty Wf
notacja: Skróty pisowni i inne
