|
|
2. łuk od połowy taktu w A !!! miniat: ostatnia szesnastka 207 i trzy ćwierćnuty 208, tylko górna 5-linia, bez wideł i dolnego łuku. TGTU = prawy koniec łuku 207 i górny łuk 208 |
|
|
2. łuk od półnuty w Wn 1. łuk (prawy koniec) do szesnastki; drugi od prawej strony laski półnuty do kontynuacji (EZnieU) |
|
|
Łuki zbiegające się w Wf 1. łuk (prawy koniec) do półnuty, ale nie nad nią, z lewej strony laski; 2. EZnieU |
|
|
Jeden łuk w Wa Prawy koniec tego z 207 do kontynuacji (wyciąć z EZnieU1) |
Czytelne i spójne łukowanie A jest z pewnością jedynym autentycznym. Sztycharz Wn1 początkowo zastąpił łuki Chopinowskie całotaktowymi (tak jak takt wcześniej), dopiero w korekcie prawy koniec łuku rozpoczynającego się w t. 208, dociągnięto do t. 209. Łuk w t. 207 jest przy tym na tyle niedokładny, że w Wf poprowadzono go dalej, do półnuty w t. 208. W rezultacie, w Wf oba łuki zbiegają się na tym akordzie, co dowolnie zinterpretowano w Wa jako połączenie łuków.
Porównaj to miejsce w źródłach»
kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Adiustacje Wa, Niedokładności Wn
notacja: Łuki