![](/build/images/logo_left.png)
![](/build/images/en-button.f0fc0795.png)
![](/build/images/pomoc-button.d3d09842.png)
![](/build/images/x_button.png)
![]() |
![]() |
Akcent długi na 1. szesnastce w A !!! miniat: ta grupa 3 szesnastek, tylko górna 5-linia. TGTU |
![]() |
![]() |
Krótki akcent na 2. szesnastce w Wn1 (→Wf) nad nutą f1 |
![]() |
![]() |
Umieszczenie w Wn1 (→Wf) akcentu nad drugą z ostatniej grupy szesnastek można by uznać za zwykłą pomyłkę, gdyby nie to, że zaakcentowanie właśnie f1 podkreśla sekundowy motyw (w tym wypadku ges1-f1), powtórzony następnie – i akcentowany – we wszystkich dalszych wystąpieniach podobnej figuracji (t. 230, 234, 236, 238 i 240). Wskazywałoby to na korektę Chopina, a być może nawet pomyłkę kompozytora w A. Za pomyłką sztycharza przemawia jednak brak śladów usuwania akcentu oraz duże prawdopodobieństwo, że Chopinowi zależało bardziej na motywie rytmicznym niż melodycznym.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany
zagadnienia: Adiustacje Wa, Adiustacje Wn, Autentyczne korekty Wn
notacja: Artykulacja, akcenty, widełki