A
Tekst główny
½A - Półautograf
A - Autograf partii fortepianu
Rork - Rękopis partii orkiestry
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn1a - Zmieniony nakład Wn1
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Zrewidowany nakład Wa1
Wa3 - Poprawiony nakład Wa2
porównaj
  t. 247-248

Akcenty w A

!!!   miniat: 2. połowa 247, tylko górna 5-linia, bez łuku.            TGTU (7 znaków + '1' palcowania na końcu 247)

Akcenty w Wn1 (→Wf)

te znaki co TGTU, ale akcenty w 2. połowach taktów przeniesione nad pr.r., z wyjątkiem ostatniego 247, który jest podsunięty pod pr.r.          + 1. palec 247

Akcenty pionowe w Wa

12 pionowych, w każdej ręce osobno, od strony główek. (pod palcowaniem na końcu 247 – przesunąć jedynkę)

Akcenty w Wn2

zwykłe akcenty w obu rękach (12), nad nutami. 247 pod '1', którą odpowiednio przesunąć.

W tekście głównym zachowujemy notację akcentów A. Oznacza ona niemal na pewno – mimo użycia pojedynczych znaków w pięciu z sześciu miejsc – akcentowanie odpowiednich nut w obu rękach. W Wn1 (→Wf) znaki te poprzesuwano tak, iż odnoszą się wyraźnie do pr.r. W Wa i Wn2 wszystkie akcenty umieszczono zarówno w partii pr.r., jak i l.r., przy czym w Wa zmieniono je na akcenty pionowe.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa, Niedokładności Wn, Adiustacje Wn

notacja: Artykulacja, akcenty, widełki

Przejdź do tekstu nutowego

Oryginał w: Biblioteka Narodowa, Warszawa