½A
Tekst główny
½A - Półautograf
A - Autograf partii fortepianu
Rork - Rękopis partii orkiestry
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn1a - Zmieniony nakład Wn1
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Zrewidowany nakład Wa1
Wa3 - Poprawiony nakład Wa2
porównaj
  t. 233-240

4 znaki  w A

4 takie jak na miniaturze

3 znaki w Wn1 (→WfWa)

tak jak na miniaturze, 237 jak 235.       t. 239 – nic.

4 znaki w Wn2

TGTU

W A znaki  w t. 233, 235, 237 i 239 zaczynają się mniej więcej w połowie 2. grupy szesnastek, a kończą mniej więcej w połowie ostatniej. O ile początki nie budzą tu zastrzeżeń, o tyle w przypadku końców pisownia ta jest, zdaniem redakcji, niedokładna – wirtuozowski rozmach i blask tych figur wymaga doprowadzenia crescend do akcentowanych punktów kulminacyjnych na początku następnych taktów. Tak też odtworzono końce widełek w wydaniach, z wyjątkiem t. 239, w którym znak został przeoczony przez sztycharza Wn1 (→WfWa). Moment rozpoczęcia znaków został w Wn1 (→WfWa) odtworzony dokładnie tylko w t. 233; w dwóch następnych znaki zaczynają się w połowie taktu. Wn2 ma notację przyjętą w tekście głównym.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn, Błędy Wn, Adiustacje Wn

notacja: Artykulacja, akcenty, widełki

Przejdź do tekstu nutowego

.