op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
op. 21, Koncert f-moll, cz. I
W źródłach (oprócz Wn2) fraza fortepianu solowego w t. 209-210 zapisana jest z użyciem przenośnika oktawowego. W Wn1 (→Wf→Wa1) kreseczki wyznaczające jego zakres doprowadzone są błędnie aż do półnuty f2 w t. 211, brak też po nich wskazówki loco. Powoduje to, że odczytana dosłownie półnuta ta brzmi f3, choć w tym kontekście łatwo się domyślić pomyłki. Mimo to w Wn2, w którym całą frazę zapisano bez przenośnika (jak w naszym tekście głównym), przeniesiono oktawę wyżej także półnutę w t. 211, potwierdzając tym samym jej błędną wysokość. W Wa2 (→Wa3) zasięg przenośnika oznaczono prawidłowo.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
zagadnienia: Adiustacje Wa, Błędy Wf, Błędy Wa, Błędy Wn, Adiustacje Wn
notacja: Wysokość
