op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
op. 21, Koncert f-moll, cz. I
Pominięte przez Chopina znaki chromatyczne precyzujące brzmienie 8. szesnastki l.r. (
ges2) i 11. szesnastki pr.r. (
g3) były w wydaniach uzupełniane stopniowo – w Wn1 dodano tylko pierwszy z nich. Nie obyło się przy tym bez zawirowań w procesie korekt lub adiustacji:
-
ślady zmian w druku dowodzą, że w Wf wydrukowano początkowo przed 11. szesnastką. Być może więc doprecyzowanie notacji obu omawianych nut zostało sprowokowane koniecznością skorygowania tego błędu.
-
w trakcie prac nad Wn2 przeprowadzono najpierw adiustację tekstu Wn1, w omawianym miejscu dodając przed g3. Ponieważ jednak ostatecznie zdecydowano się na zapis 2. połowy taktu bez użycia przenośnika oktawowego, uzupełnienie to przestało być potrzebne, zwłaszcza że w Wn2 – inaczej niż w naszym tekście głównym – nie użyto przedtem ostrzegawczych kasowników przed g1 i g2.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach, Adiustacje Wn, Autentyczne korekty Wf, Autentyczne korekty Wn, Niedokładności A
notacja: Wysokość
