W KG i Wf (→Wa1) przed nutą basową nie ma znaku chromatycznego, co każe ją odczytywać jako B. Wersję tę, występującą z pewnością także w [A], podajemy w tekście głównym, dodając ostrzegawczy 
. Wersja Wn, mimo że będąca najprawdopodobniej wynikiem rutynowej adiustacji wydawcy (aż do tego miejsca przetworzenie utrzymane jest w tonacjach krzyżykowych, a H występuje także w następnym takcie), może być jednak w tym wypadku uważana za alternatywną wersję autentyczną – według świadectwa Mikulego Chopin dopisał bowiem odpowiedni 
w egzemplarzu swojej uczennicy, Fryderyki Müller-Streicher (informacja zaczerpnięta z wydania Sonat pod redakcją Mikulego, Kistner, Lipsk 1879).
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany
zagadnienia: Adiustacje Wn, Autentyczne zmiany i warianty po publikacji
notacja: Wysokość