op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll, cz. I
Wf1 (→Wf2) ma tu półnutę b-es1. Ten wyraźny błąd, powstały w wyniku niezrozumienia pisowni [A] (por. notację KG, w szczególności położenie nut między pięcioliniami i laseczkę skierowaną ku górze), poprawiono w Wf3 (→Wf4) i Wa, prawdopodobnie w wyniku interwencji Chopina. Sztycharz Wn zinterpretował swój podkład (KG) poprawnie.
Można się zastanawiać, dlaczego tak rażący błąd nie został poprawiony w WfSz, skoro egzemplarz ten zawiera Chopinowską poprawkę już w nastęnym takcie (a także w t. 59 i 63). Zdaniem redakcji, Chopin poprawił tylko te błędy lub pierwotne wersje, które usłyszał wykonane na lekcji, gdyż grająca nie widziała powodu, by coś w nich zmieniać. Błędna wersja w t. 57 brzmi zaś tak niezręcznie, że została prawdopodobnie samodzielnie poprawiona przez uczennicę.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
zagadnienia: Błędy Wf, Autentyczne korekty Wf, Autentyczne korekty Wa
notacja: Wysokość
