|
!!! wg miniatury = EZnieU |
|
|
Akcenty długie w t. 46-47 w Wf jak war 11, ale tylko w t. 46-47 (w t. 48-49 pusto) |
|
|
5 krótkich akcentów w Wa1 wg miniatury |
|
|
6 krótkich akcentów w Wa2 wg miniatury (war. 33 + akcent w t. 48) |
|
|
Akcenty długie w t. 47 i 49 proponowane przez redakcję TGTU |
Oznaczenia o charakterze dynamicznym wykazują w tym fragmencie – zarówno tu, jak w repryzie (t. 233-237) – duże zróżnicowanie, co świadczy o dopracowywaniu przez Chopina tego aspektu wykonania jeszcze w trakcie publikacji dzieła. W poniższej tabeli schematycznie ukazano oznaczenia w poszczególnych źródłach, cyframi 1-5 oznaczając kolejne takty omawianego odcinka:
| takty | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | |
| Wf | 45-9 |
 |
|
|||
| 233-7 | ||||||
|
KG, Wn |
45-9 |
|
* |
 |
||
| 233-7 | ||||||
| Wa1 | 45-9 |
cre |
> > - |
> scen |
- |
> >do - |
| 233-7 |
cre |
- |
> scen |
- |
> do - |
|
| Wa2 | 45-9 |
cre |
> > - |
> scen |
> - |
> >do - |
| 233-7 |
cre |
- |
> scen |
> - |
> do - |
|
* Akcent pominięto w Wn1 w t. 235.
Notacja Wf jest wyraźnie niekompletna. Świadczy o tym brak akcentów w t. 234-235, które w podkładzie musiały być identyczne z t. 46-47 – repryza nie była wszakże w rękopisach wypisana. Podejrzany jest także brak znaków w t. 48-49 i 236-237, gdyż t. 48 jest w Wf pierwszy w nowej linijce, co wielokrotnie powodowało przeoczenia kopistów, sztycharzy, a nawet samego Chopina (możliwe jednak, że to znaki w KG były dopisane przez Chopina).
Kompozytor nie uzupełnił tych miejsc w korektach Wf, jednak przyciągnęły one jego uwagę, gdy przygotowywał podkład do Wa1. Oznaczenia wpisane przy tej okazji definiują najpóźniejszą autentyczną koncepcję akcentowania i dynamiki tych odcinków. Za miarodajną uznajemy przy tym wersję t. 233-237, w których dopisane przez Chopina oznaczenia nie mieszają się ani z wcześniejszymi (z Wf), ani z dodanymi przez adiustatora. Ze względu na zamierzoną zgodność obu skrajnych części Scherza, w tekście głównym wersję tę proponujemy w obu miejscach. Ponadto, zgodnie z oryginalną notacją Chopina w [A] (→KG,Wf) przyjmujemy akcenty długie i umieszczamy je pomiędzy pięcioliniami.
Akcenty w t. 48 i 236 dodano w Wa2 pod wpływem Wn.
Oznaczenia KG (→Wn), nie budzące zastrzeżeń pod względem autentyczności, poprawności zapisu czy trafności muzycznej, mogą być w tej sytuacji uważane za alternatywę dla późniejszej koncepcji, zapisanej w Wa1.
Por. przemiany akcentacji w t. 93-96 I cz. Sonaty.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany
zagadnienia: Błędy Wf, Autentyczne korekty KG, Autentyczne korekty Wa
notacja: Artykulacja, akcenty, widełki
