Zagadnienia : Błędy Wf
t. 16
|
Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. III
..
W [A] (→KG,Wf) Chopin przeoczył klucz basowy. Znak uzupełniono w Wn i Wa. Podobnie we wszystkich powtórzeniach tego miejsca. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn , Błędy A , Błędy KG |
|||||||
t. 18
|
Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. III
..
W KG (→Wn1) i Wf, nie ma podwyższającego ges2 na g2. Częste u Chopina przeoczenie poprawiono w Wa i Wn2mar (→Wn2). Podobnie w t. 26, 72 i 80. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy A , Ostatni znak przykluczowy , Błędy KG |
|||||||
t. 20
|
Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. III
..
Prawidłowy zapis trylu w 1. połowie tego taktu i jego wszystkich powtórzeń – t. 28, 74 i 82 – pojawił się w źródłach (nie licząc egzemplarzy lekcyjnych) dopiero kilkanaście lat po publikacji Sonaty, w Wa2 i Wn2. Błąd popełnił Chopin, który w [A] (→KG→Wn1 W Wa pominięto wężyk po trylu. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wa , Błędy Wf , Dopiski WfD , Błędy Wa , Błędy wynikające z poprawek , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Niedokładności Wa , Błędy A , Dopiski WfS , Autentyczne korekty Wf , Błędy KG |
|||||||
t. 23
|
Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. III
..
Na podstawie analizy wszystkich czterech analogicznych miejsc – patrz t. 14-16 – w tekście głównym podajemy łuki oparte na wersji Wf i Wa (Wf5 nie ma tu łuków, co jest oczywistym błędem). Łuk na przejściu t. 22-23, który mógł być dodany przez Chopina w podkładzie dla Wa, proponujemy w formie wariantowej, w nawiasie. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wf , Niedokładności Wf , Poprawki A , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Niedokładności KG |
|||||||
t. 24
|
Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. III
..
W KG, tak jak w t. 16 (t. 24 jest tylko zamarkowany jako jego powtórzenie), koniec łuku można odczytywać na dwa sposoby. W tekście głównym podajemy bardziej prawdopodobną, konwencjonalną interpretację tego szczegółu, występującą we wszystkich wydaniach (oprócz Wf5, w którym łuk w t. 23-24 został w całości przeoczony). kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wf |