Wf
Tekst główny
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Późniejszy nakład Wn1
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Drugi nakład Wa1
Wa3 - Późniejszy nakład Wa2
porównaj
  t. 51

Widoczne w Wf przedłużenie wartości rytmicznej półnuty es2 jest prawdopodobnie pomyłką, choć tego typu notację Chopin czasem stosował (por. np. Impromptu As op. 29, t. 74). W tym jednak przypadku dłuższe zatrzymanie es2 tylko komplikuje zapis bez wpływu na logikę prowadzenia głosów czy brzmienie (pedalizacja). W Wa uprecyzyjniono zapis Wf, co z pewnością jest dziełem adiustatora. W tekście głównym podajemy nie budzącą wątpliwości wersję Wn.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

notacja: Rytm

Przejdź do tekstu nutowego

.