Wn1
Tekst główny
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Późniejszy nakład Wn1
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Drugi nakład Wa1
Wa3 - Późniejszy nakład Wa2
porównaj
  t. 5-13

Wn (→WfWa): szesnastka po ostatniej nucie trioli

Notacja zgodna z Chopinowskim rozumieniem tej figury

Chopin przez całe życie stosował konwencję, w myśl której . Do połowy XIX w. konwencja ta była zresztą w powszechnym użyciu, jednak stopniowo wprowadzano już nowy, obowiązujący do dziś sposób zapisu. Do najgorliwszych propagatorów zmiany nale­żał główny niemiecki wydawca Chopina, firma Breitkopf & Härtel. W wydawnictwach tej firmy szesnastki przesuwano poza 3. nutę trioli, nie licząc się ani z układem graficznym podkładu, ani sensem muzycznym czy pianistycznym (por. np. zestawienie autografu i opartego na nim pierwodruku B&H w Polonezie-Fantazji As op. 61, t. 270-277).

W t. 5, 9, 11 i 13 w Wn (→WfWa) szesnas­tka w figurze  jest przesunięta poza 3. nutę trioli akompania­mentu. Nie ma żadnego powo­du, by sądzić, że odpowiada to pisowni i zamy­sło­wi Chopina.

Patrz poświęcony temu zagadnieniu rozdział w: Jan Ekier, Wstęp do Wydania Narodowego, zagadnienia edytorskie, s. 174.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne

zagadnienia: Adiustacje Wn, Rytmy punktowane i triole

notacja: Rytm

Przejdź do tekstu nutowego

.

Oryginał w: Muzeum Fryderyka Chopina, Warszawa