Zagadnienia : Adiustacje Wn
t. 43
|
Utwór: op. 25 nr 11, Etiuda a-moll
..
Trzynutowy akord w Wf jest wersją pierwotną, o czym przekonuje widoczne w KG skreślenie nuty b1. Wprowadzając tę poprawkę, Chopin nie sprawdził notacji znaków chromatycznych – pominięty na 2. mierze taktu dodano dopiero w Wn. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany zagadnienia: Błędy wynikające z poprawek , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty KG |
||||||||
t. 45-46
|
Utwór: op. 25 nr 11, Etiuda a-moll
..
Łuk l.r. rozpoczyna się w KG mniej więcej w połowie 1. miary taktu, tak iż w Wn1 objęto nim także 1. oktawę. Tę niewątpliwie błędną interpretację skorygowano w Wn2 (→Wn3). Podobnie w t. 47. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wn , Niedokładności KG |
||||||||
t. 46
|
Utwór: op. 25 nr 11, Etiuda a-moll
..
Trudno stwierdzić, jak doszło do powstania błędnej wersji Wn1 – ponieważ półnuta es przetrzymana łukiem trwa tyle co półnuta z kropką, można podejrzewać jakąś próbę (nieudaną) racjonalizacji notacji Chopina. W każdym razie błędną kropkę przedłużającą es usunięto w Wn2, nie dodano jednak łuku, co nastąpiło dopiero w Wn3. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn |
||||||||
t. 46
|
Utwór: op. 25 nr 11, Etiuda a-moll
..
Przed 5., 15., 19. i 23. szesnastką w KG (→Wn1) i Wf nie ma żadnego znaku chromatycznego, tak iż należałoby je wszystkie odczytywać jako a2. W 2. połowie taktu jest to w oczywisty sposób błędne, co skłoniło adiustatora Wn2 (→Wn3) do uznania całości tego taktu za przykład pominięcia znaku aktualnej tonacji i dodania już przy pierwszej z wymienionych nut. Bemol w tym miejscu znajduje się także w Wa, co mogłoby w zasadzie odpowiadać pisowni Chopina w podkładzie do tego wydania. Zdaniem redakcji, jest jednak bardziej prawdopodobne, że również w Wa mamy do czynienia z ingerencją adiustatora:
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji |
||||||||
t. 47
|
Utwór: op. 25 nr 11, Etiuda a-moll
..
Brak nuty H w Wn1 jest niemal na pewno błędem, poprawionym w Wn2 (→Wn3) wraz z dodaniem – potrzebnych naszym zdaniem – kasowników ostrzegawczych przy tej ćwierćnucie. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn |