|
!!! miniat: 2. połowa taktu (od 4. ósemki), tylko górna 5-linia. Tu EZnieU |
|
|
dis2 w Wf !!! EZnieU2 |
|
|
dis2 w uproszczonej notacji rytmicznej !!! TGTU |
Wersja Wf z dodatkowym, przetrzymanym dis2 (jak w analogicznym t. 34) jest prawdopodobnie wynikiem korekty Chopina – fragment laseczki dochodzący do tej nuty jest nieco odchylony od pionu, co wskazuje na jego późniejsze dostawianie. Przy zastosowaniu autentycznej pedalizacji ma to zresztą tylko ideowe znaczenie. Wersję tę bierzemy za podstawę tekstu głównego, w którym jednak modyfikujemy sposób zapisu na wzór tego, jakiego Chopin użył w t. 35.
Pisownia źródeł jest tu bowiem wynikiem wprowadzanych przez Chopina zmian w strukturze rytmicznej partii akompaniującej (podobnie w t. 32 i 34). Pierwotnie – co widać wyraźnie w KG – ósemkowe dwudźwięki i akordy były zawsze uderzane, niezależnie od nut górnego głosu. Chopin następnie usunął niektóre nuty, a inne przetrzymał łukami. Proces ten zakończyły dopiero korekty Wf – w tym takcie (opisana powyżej) i w t. 32. Generalnie Chopin – jeśli to tylko było możliwe – unikał pisowni z łukami przetrzymującymi, starając się notować tylko uderzane nuty (por. t. 35, a także np. Etiudę a nr 4 od t. 9 czy Etiudę E op. 10 nr 3, t. 30-31 i 34-35). Z tych względów w tekście głównym proponujemy notację z ćwierćnutami, wzorowaną na Chopinowskiej w t. 35.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne; Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne
zagadnienia: Zmiany akompaniamentu, Autentyczne korekty Wf, Autentyczne korekty KG
notacja: Rytm