Zagadnienia : Niedokładności KF
- « Poprzednia
- 1
- 2
- Następna »
t. 1
|
Utwór: op. 25 nr 4, Etiuda a-moll
..
Zdaniem redakcji, umieszczenie w A dopiero na początku t. 1 to przykład użycia przez Chopina maniery – dziś już zupełnie niestosowanej – stawiania oznaczeń wewnątrz, a nie na początku obszaru ich obowiązywania. Możliwe też, że Chopin obawiał się sugestii, że określenie to odnosi się tylko do l.r., ale i to ryzyko wydaje się dzisiaj zaniedbywalne. Fontana w KF umieścił znak nieco wcześniej, tak iż w Wn1 wydrukowano go na samym początku utworu. Odczytanie to zrewidowano w Wn2 (→Wn3). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wn , Niedokładności KF , Znaki położone centralnie |
|||||||||||||
t. 9-10
|
Utwór: op. 25 nr 4, Etiuda a-moll
..
Nie jest jasne, czy decydując się na wskazanie artykulacji pr.r. za pomocą określeń słownych, Chopin chciał zrezygnować z wpisanych wcześniej znaków staccato. Począwszy od t. 11, Chopin skreślił je w A, tak iż pozostawienie ich w t. 9-10 świadczy, zdaniem redakcji, o niedokończeniu poprawek w wyniku rozproszenia uwagi. Stąd nasza propozycja tekstu głównego. Chopin mógł jednak celowo pozostawić na początku nowego odcinka podwójne wskazania – słowami i znakami. Biorąc pod uwagę widoczne niedokładności wynikające z trudności graficznych, za wersję najlepiej wyrażającą tę intencję trzeba uznać notację Wn2 (→Wn3). Do miana autentycznej (zaakceptowanej przez Chopina) może też pretendować wersja Wf i Wa. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne; Poprawki i zmiany zagadnienia: Niedokładności Wf , Adiustacje Wn , Kliniki , Niedokładności KF |
|||||||||||||
t. 9-10
|
Utwór: op. 25 nr 4, Etiuda a-moll
..
Nie jest całkiem jasne, jakiego rodzaju akcenty Chopin miał na myśli w tych taktach (podobnie w t. 39-40). Drugi z nich jest niewątpliwie akcentem długim, jednak pierwszy, mimo wydawałoby się analogicznej sytuacji, trudno za taki uznać. Ponieważ notacja akcentów nie jest w Etiudach bardzo precyzyjna, uważamy za dopuszczalne potraktowanie obu znaków jako akcentów długich. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności KF |
|||||||||||||
t. 14-15
|
Utwór: op. 25 nr 4, Etiuda a-moll
..
Moment rozpoczęcia widełek przypada w innym miejscu w każdym z trzech źródeł przekazujących z pewnością (A) lub prawdopodobnie (KF i Wa) znaki pisane przez Chopina. Przy tym o ile znak w Wa może być uważany za zgodny z A, o tyle crescendo w KF (→Wn) definiuje wyraźnie inny niuans dynamiczny. W tekście głównym idziemy za A (→Wf), w którym zakres znaku odpowiada widełkom w analogicznych t. 6-7. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności KF |
|||||||||||||
t. 39
|
Utwór: op. 25 nr 4, Etiuda a-moll
..
Trudno stwierdzić, jak powstała różnica w łukowaniu pomiędzy KF (→Wn) a A i pozostałymi źródłami. Najbardziej prawdopodobna wydaje się pomyłka kopisty, choć nie da się całkiem wykluczyć, że rozpoczynający się w tym takcie, pominięty przez kopistę łuk został dopisany przez Chopina. Niezależnie od sposobu, w jaki powstała, wersja KF nie wzbudziła zastrzeżeń Chopina, gdy dopisywał widełki dynamiczne w tym i dalszych taktach. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności KF |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- Następna »