op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
(op. 4), Sonata c-moll
op. 25 nr 3, Etiuda F-dur
Podobnie jak w t. 20-24, w notacji [A] – za pisownię autografu uznajemy tu zgodną wersję KG i Wf – brakuje siedmiu niezbędnych znaków chromatycznych (kasowników), co jednak nie utrudnia prawidłowego odczytania tekstu. W Wa1 (→Wa2) notacja jest już nieco dokładniejsza (w stosunku do KG i Wf dodano 2 znaki pr.r. w t. 41), a kolejne 3 kasowniki dołożono w Wa3. Poprawną wersję ma Wn, z tym że w Wn1 nie ma znaków w 2. grupie t. 43, która graficznie jest identyczna z poprzednią (powtarzanie znaków w takiej sytuacji jest kwestią konwencji).
Niedokładna notacja występuje także w następnych dwóch taktach.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Adiustacje Wa, Znaki chromatyczne w różnych oktawach, Niedokładności Wf, Adiustacje Wn, Niedokładności Wa, Niedokładności KG
notacja: Wysokość
