Tekst główny
Tekst główny
A - Autograf
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfD - Egzemplarz Dubois
WfS - Egzemplarz Stirling
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wn3 - Trzecie wydanie niemieckie
Wn4 - Zmieniony nakład Wn3
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Zmieniony nakład Wa1
porównaj
  t. 70-71

4 kropki staccato w A

klisza: TGTU bez kropek 71;           miniatura=nic

Bez znaków w Wf (→Wn1)

klisza: pusta; miniatura=nic

6 kropek w Wa i Wn2 (→Wn3Wn4)

klisza=TGTU; miniatura=nic

W przeciwieństwie do łuków, które w całej części meno mosso umieszczane są z reguły tylko na górnej pięciolinii, kropki staccato były wpisywane w partiach obu rąk. Chopin jednak nie był w A konsekwentny, na co złożyło się prawdopodobnie kilka przyczyn:

  • uznanie kropek wpisanych nad dolną pięciolinią za odnoszące się do partii obu rąk (pierwsze dwie ósemki w t. 71 i 75)
  • dokładniejsze oznaczenie w A kilku fragmentów (t. 69-74, 77, 93-94 i 98) jako wzór dla wszystkich podobnych sytuacji;
  • przeoczenie lub brak miejsca między wpisanymi na dolnej pięciolinii partiami obu rąk (2. ósemka t. 94).

W Wf wprawdzie pominięto wiele kropek wpisanych w A, ale w kilku innych miejscach uzupełniono je w korekcie (t. 81-82, 85-87, 89-90). Zdaniem redakcji świadczy to, że Chopin uważał jednolitą artykulację obu partii za obowiązującą i starał się to możliwie dokładnie oznaczyć.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa, Błędy Wf, Adiustacje Wn

notacja: Artykulacja, akcenty, widełki

Przejdź do tekstu nutowego

.