


![]() |
4 kropki staccato w A klisza: TGTU bez kropek 71; miniatura=nic |
![]() |
klisza: pusta; miniatura=nic |
![]() |
6 kropek w Wa i Wn2 (→Wn3→Wn4) klisza=TGTU; miniatura=nic |
W przeciwieństwie do łuków, które w całej części meno mosso umieszczane są z reguły tylko na górnej pięciolinii, kropki staccato były wpisywane w partiach obu rąk. Chopin jednak nie był w A konsekwentny, na co złożyło się prawdopodobnie kilka przyczyn:
- uznanie kropek wpisanych nad dolną pięciolinią za odnoszące się do partii obu rąk (pierwsze dwie ósemki w t. 71 i 75)
- dokładniejsze oznaczenie w A kilku fragmentów (t. 69-74, 77, 93-94 i 98) jako wzór dla wszystkich podobnych sytuacji;
- przeoczenie lub brak miejsca między wpisanymi na dolnej pięciolinii partiami obu rąk (2. ósemka t. 94).
W Wf wprawdzie pominięto wiele kropek wpisanych w A, ale w kilku innych miejscach uzupełniono je w korekcie (t. 81-82, 85-87, 89-90). Zdaniem redakcji świadczy to, że Chopin uważał jednolitą artykulację obu partii za obowiązującą i starał się to możliwie dokładnie oznaczyć.
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Adiustacje Wa, Błędy Wf, Adiustacje Wn
notacja: Artykulacja, akcenty, widełki
Powrót do adnotacji