Zagadnienia : Różnice formy
t. 13
|
Utwór: op. 26 nr 1, Polonez cis-moll
..
Znak otwierający repetycję t. 13-37, w A pominięty zapewne przypadkowo, został najprawdopodobniej przez Chopina dodany w korekcie Wf (→Wn,Wa). Por. t. 54. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy A , Autentyczne korekty Wf , Różnice formy |
||||||
t. 54-85
|
Utwór: op. 26 nr 1, Polonez cis-moll
..
W źródłach nie ma tu znaku otwierającego repetycję, w A zostało jednak oznaczone jej zakończenie w t. 85. Albo Chopin chciał powtórzenia t. 54-85, ale zapomniał to oznaczyć w t. 54, albo przeciwnie – znak w t. 85 został omyłkowo postawiony, a omawianego fragmentu nie należy powtarzać. Wf (→Wn,Wa) nie mają żadnego znaku repetycji w tych taktach, co może, ale nie musi wskazywać na korektę Chopina. Jako tekst główny podajemy wersję źródła podstawowego, czyli Wf2, z uwagą wskazującą na możliwość powtórki. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Różnice formy , Niedokładności A |
||||||
t. 85
|
Utwór: op. 26 nr 1, Polonez cis-moll
..
Widoczny w A znak repetycji oznacza prawdopodobnie, że zapisując Poloneza Chopin przewidywał powtórkę t. 54-85 (wątpliwość wynika m.in. z braku odpowiadającego mu znaku w t. 54). Brak tego znaku w Wf (→Wn,Wa), co przypuszczalnie jest wynikiem korekty Chopina, wskazuje na zmianę decyzji i tę wersję podajemy w tekście głównym. Nie można też wykluczyć pomyłkowego wpisania znaku repetycji ze względu na sprzyjający dezorientacji brak tekstu nutowego w poprzedzających taktach, co wiązało się ze skrótowym zapisem t. 71-85. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Informacje źródłowe i stylistyczne zagadnienia: Błędy A , Autentyczne korekty Wf , Różnice formy |
||||||
t. 85
|
Utwór: op. 26 nr 1, Polonez cis-moll
..
Określenie D. C. al Fine senza repetizioni jest dodatkiem redakcji. W źródłach nie ma wskazówki nakazującej po tym takcie powtórzenie części cis-moll (da Capo), jest tylko Fine, którym Chopin oznaczał zwykle koniec rękopisu (utworu). Mimo to redakcja uważa typową, trzyczęściową formę poloneza za bardziej prawdopodobną niż zdecydowanie rzadziej spotykany układ dwuczęściowy:
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Adiustacje redakcyjne; Informacje źródłowe i stylistyczne zagadnienia: Błędy A , Różnice formy |