AI - Autograf roboczy
| Data: | 6 VIII 1832 |
| Tytuł: | [Etude] |
| Dedykacja: | Brak |
AI różni się wieloma szczegółami od późniejszej wersji Wf (→Wn,Wa), nawet jeśli nie brać pod uwagę oznaczeń wykonawczych, dość licznych, ale notowanych często wyrywkowo lub niedokładnie. Można tu wymienić brak przedłużeń niektórych dźwięków figuracji np. w t. 3 i 7 oraz 8, odmienny układ akordów w t. 3 i 53, 5, 9, 11 i 61, 19-20, 45, 68-69, a także brak szesnastek l.r. w t. 50 i oktawę l.r. na początku t. 51 i 81.
O roboczym, pospiesznym i niestarannym zapisie świadczą liczniejsze niż w czystopisach błędne, niedokładnie zapisane nuty (np. ostatnia nuta l.r. w t. 42, dolna nuta akordu kończącego t. 65). Wynika to z faktu, że rękopis nie miał służyć przekazaniu tekstu utworu komuś innemu, a przeznaczony był tylko dla samego kompozytora.
AI zawiera bardzo niewiele wskazówek dotyczących palcowania (por. uwagę do t. 1) i tylko jeden znak pedalizacji (w t. 51). Liczne są natomiast oznaczenia dynamiczne, znaki staccato, akcenty i łuki. Dają one dość wyrazisty obraz wykonania utworu, w wersji ostatecznej jedynie uprecyzyjniony. W kilku miejscach oznaczenia AI są nawet dokładniejsze niż w Wf, np. łuki w t. 4-5 i 7.
Można się zastanawiać, czy AI mógł stanowić podkład dla Wf. Liczne oznaczenia wykonawcze oraz widoczne w kilku miejscach Wf ślady korekt z wersji zapisanych w AI zdają się wspierać tę hipotezę. Argumenty za sporządzeniem na podstawie AI czystopisu Etiudy – [A] – który dopiero posłużył jako podstawa publikacji, są jednak zdaniem redakcji mocniejsze:
- brak znaków sztycharskich;
- poprawki wyłącznie w formie skreśleń lub "przerabiania", często niełatwe do jednoznacznego odczytania; brak skrobań, będących widocznym świadectwem starania o czytelność w tych autografach, które służyły za podkład do druku;
- wspomniane wyżej liczne niestarannie zapisane nuty, których odczytanie byłoby dla sztycharza bardzo kłopotliwe.
| Oryginał w: | Muzeum Fryderyka Chopina, Warszawa |
| Sygnatura: | M/3249 |
