|
Prawdopodobny akcent długi w A |
|
|
|
Akcent w WfD (interpretacja) |
|
Akcent w WfS (interpretacja) |
|
Propozycja redakcji |
Akcent w A można odczytywać zarówno jako długi, jak i krótki. Zdaniem redakcji, bardziej prawdopodobna jest pierwsza możliwość, m.in. ze względu na niewątpliwie długie akcenty widniejące w A w analogicznych t. 11 i 51. W Wn (→Wf→Wa) przyjęto akcenty krótkie, co w tej sytuacji nie może być uznane za niedokładność.
Jeszcze więcej problemów wiąże się z kwestią zastosowania tego akcentu (krótkiego lub długiego) do zmodyfikowanej wersji melodii w WfD i WfS. Rysują się 3 możliwości:
- Akcent był ściśle związany z pierwotną wersją melodii z ćwierćnutą na 3. miarę i w wariancie z rozdrobnionymi wartościami rytmicznymi już nie obowiązuje.
- Akcent pełnił w przeważającej mierze funkcję rytmiczną i jako element kształtujący kujawiakowy charakter Mazurka pozostaje na 3. mierze taktu.
- Akcent podkreślał przede wszystkim nutę prowadzącą fis2 i nadal ma jej dotyczyć.
Powyższe możliwości staraliśmy się uwzględnić w proponowanych wersjach interpretacji poszczególnych źródeł. Niektóre rozróżnienia mają przy tym charakter do pewnego stopnia umowny – nie wiadomo, czy Chopin istotnie uważał akcent w WfS za odnoszący się do fis2, a w WfD do 3. miary taktu. Za przyjęciem takiego rozwiązania przemawiał dopisany w WfD łuk, sugerujący gładkość przebiegu ósemkowego w tym miejscu.
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
zagadnienia: Akcenty długie
notacja: Artykulacja, akcenty, widełki
Powrót do adnotacji