Biorąc pod uwagę wyraźną przewagę łuków obejmujących w autografie Mazurków, trzeba by uznać, że żaden z łuków w t. 49-50 nie dochodzi do półnuty g1. Odczytanie takie byłoby jednak sprzeczne z łukowaniem wszystkich analogicznych miejsc Mazurka, w których półnuta ta zawsze jest częścią oznaczonej łukiem frazy lub motywu. Z tego względu odczytania tego nie podajemy w ogóle.
Pozostają trzy możliwości:
- Lewy łuk dochodzi do półnuty g1 – za tą możliwością przemawia porównanie z łukiem dolnego głosu, który wyraźnie dochodzi do początku t. 50, a bardzo nieznacznie różni się zasięgiem od rozpatrywanego łuku górnego głosu. Nie bez znaczenia jest również łukowanie t. 6, 14, 54, a zwłaszcza 58.
- Oba łuki dochodzą do półnuty g1 – byłby to wówczas wariant graficzny jednego łuku, którym objęta jest analogiczna fraza w t. 1-3 i 9-11.
- Prawy łuk biegnie od półnuty g1 – odczytanie Wn2 (→Wn3), a gdyby nie przeoczenie pierwszego łuku, być może także pozostałych wydań. Ze względu na zasięg łuku dolnego głosu jest to najmniej prawdopodobna wersja.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Niedokładności Wn, Niedokładne łuki A, Adiustacje Wn
notacja: Łuki
