op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
op. 24 nr 1, Mazurek g-moll
Widoczne w A krótkie łuki, dochodzące do ósemek a1 na początku t. 5 i 13 (a także 53 i 61): 
, wyglądają jak łuki przetrzymujące, które Chopin z reguły zapisywał w taki właśnie, charakterystyczny sposób. Ponieważ w poprzednich taktach nie ma nut, które mogłyby być przetrzymane przez a1, należy przyjąć, że łuki mają jednak charakter motywiczny, co prowadzi do pisowni znajdującej się w Wn (→Wf→Wa) i podanej w naszym tekście głównym. Takie odczytanie zapisu A nie wywołało obiekcji Chopina, który w WfS dopisał w jednym z tych miejsc palcowanie.
Użycie tak nietypowej notacji jest wszakże intrygujące, gdyż omawiane łuki są zapisane – wyraźnie i precyzyjnie (z wyjątkiem t. 52-53) – w sumie aż 4 razy.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Informacje źródłowe i stylistyczne
zagadnienia: Niedokładne łuki A
notacja: Łuki
