Zagadnienia : Autentyczne korekty Wf
t. 56
|
Utwór: op. 10 nr 9, Etiuda f-moll kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Autentyczne korekty Wf |
||||||||
t. 56-58
|
Utwór: op. 10 nr 9, Etiuda f-moll
..
Przyjęte w tekście głównym łuki w t. 57-58 (z ostatnią ósemką t. 56) są wynikiem Chopinowskiej korekty Wf (→Wn,Wa). W A jedyne znaki mogące oznaczać artykulację w tym odcinku pojawiają się w 1. połowie t. 57. Interpretujemy je jako kropkę i łuk, choć ich znaczenie nie jest pewne. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Autentyczne korekty Wf |
||||||||
t. 57-63
|
Utwór: op. 10 nr 9, Etiuda f-moll
..
Cyfrę '4' w 2. połowie t. 57 Chopin dodał, korygując Wf (→Wn). Fontana w Wa dodał '3' na 2. szesnastce tego taktu i powtórzył ten schemat palcowania (3-4) w sześciu następnych taktach. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Autentyczne korekty Wf |
||||||||
t. 58
|
Utwór: op. 10 nr 9, Etiuda f-moll
..
Wszystkie znaki wykonawcze pr.r. – kropki, akcent, a także łuki – zostały dodane przez Chopina w korekcie Wf (→Wn,Wa). Zdaniem redakcji, opatrując ćwierćnutę g1 krótkim akcentem, sztycharz mógł źle odczytać Chopinowski wpis w egzemplarzu korektowym. Dlatego w tekście głównym proponujemy akcent długi – por. uwagę do t. 61-62. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Autentyczne korekty Wf |
||||||||
t. 64-65
|
Utwór: op. 10 nr 9, Etiuda f-moll
..
W A Chopin oznaczył jedynie zatrzymanie pedałem nuty basowej F jako podstawy brzmieniowej trzech ostatnich taktów. Pedalizację tę udoskonalił następnie korygując Wf (→Wn). Adiustator Wa dodając zmianę pedału na początku t. 65, powrócił w pewnym sensie do pierwotnego pomysłu Chopina. Patrz też t. 67. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany zagadnienia: Adiustacje Wa , Autentyczne korekty Wf |