![](/build/images/logo_left.png)
![](/build/images/en-button.f0fc0795.png)
![](/build/images/pomoc-button.d3d09842.png)
Strona:
Źródło tekstu:
s. 9, t. 172-186
Tekst główny
Prezentacja
Filtrowanie
Kopiuj link
PDF
Tekst główny
![](/build/images/x_button.png)
W Wn przed 1. szesnastką dodano
obniżający h na b, a w Wn2 (→Wn3) przesunięto jeszcze
obniżający h1 na b1 sprzed 5. szesnastki przed 3. szesnastkę. Te najzupełniej dowolne zmiany kontynuują adiustacje harmoniczne zapoczątkowane dodaniem
obniżającego h1 na b1 w połowie poprzedniego taktu.
![](/uploads/ckeditor/images/BEMO.png)
![](/uploads/ckeditor/images/BEMO.png)
![](/uploads/ckeditor/images/BEMO.png)
Patrz t. 185
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Adiustacje Wn
notacja: Wysokość
Brakujące oznaczenia na źródłach:
A, KG, Wf1, Wf2, Wf3, WfJ, WfD, WfS, Wa1, Wn1, Wn2, Wn3