t. 110
pr.r. druga połowa taktu bez środkowych składników dwóch ostatnich akordów; miniat. pr.r. 2 poł.taktu. |
||
klisza+miniatura: pr.r. 2 poł. taktu jak w TGTU |
||
Akordy z fis3 w Wn transkrypcja: pr.r. 2 poł. taktu jak w TGTU (ale środkowy dźwięk ostatniej ósemki f3 zamiast e3); redakcja: jak w TGTU |
Oktawy w A (→Wf1,Wa) to wersja pierwotna – Chopin uzupełnił ją, dodając nuty e3 zarówno w KG, jak i w korekcie Wf2 (→Wf3). Tę dwukrotnie w różnym czasie skorygowaną wersję, w której przejście od czterodźwięku w połowie taktu do oktawy w t. 111 jest dzięki trójdźwiękom gładsze, podajemy jako główną. Nuta fis3 występująca na ostatniej ósemce w Wn jest zapewne następstwem błędnego odczytania nieco zbyt wysoko wpisanej nuty w KG.
Porównaj to miejsce w źródłach»
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany
zagadnienia: Błędy Wn, Zmiany akompaniamentu, Autentyczne korekty Wf, Autentyczne korekty KG
notacja: Wysokość